Son Kuşlar /
İçindekiler;
- Son Kuşlar
- Bulamayan
- Yaşayacak
- Kendi Kendime
- Radyoaktiviteli, Röportajlı Hikâye
- Bir Kaya Parçası Gibi
- Gün Ola Harman Ola
- Ağıt
- Balıkçısını Bulan Olta
- Barba Antimos
- Haritada Bir Nokta
- Sivriada Geceleri
- Sivriada Sabahı
- Türk Ülkesi
- Yandan Çarklı
- Pay
- Korentli Bir Hikâye
- Kırlangıç Yuvasındaki Kadın
- Dondurmacının Çırağı
"Söz vermiştim kendi kendime: Yazı bile yazmayacaktım. Yazı yazmak da, bir hırstan başka neydi? Burada namuslu insanlar arasında sakin, ölümü bekleyecektim. Hırs, hiddet neme gerekti? Yapamadım. Koştum tütüncüye, kalem kâğıt aldım. Oturdum. Ada ’nın tenha yollarında gezerken canım sıkılırsa küçük değnekler yontmak için cebimde taşıdığım çakımı çıkardım. Kalemi yonttum. Yonttuktan sonra tuttum öptüm. Yazmasam deli olacaktım.”
"Haritada Bir Nokta” adlı öyküden
Son Kuşlar
Kış, Ada’nın bir tarafında yerleşebilmek için rüzgârlarını poyraz, yıldız poyraz, maestro, dıramudana, gündoğusu, batı karayel, karayel halinde seferber ettiği zaman; öteki yakada yaz, daha pılısını pırtısını toplamamış, bir kenara oldukça mahzun bir göçmen gibi oturmuştur. Gitmekle gitmemek arasında sallanır bir halde, elinde bir pasaport, çıkınında üç beş altın, bekleyen bu güzel yüzlü göçmen tazeyi benden başka bu Ada’da seven hemen hiç kimse yoktur, diyebilirim -Övünmek için değil-
Herkesin yeni başlayacak olan altı yedi aylık soğuk hayata kendini şimdiden alıştırmak ve hazırlamak için bir şeyler yapmaya çalıştığı öyle günlerde ben, tembelliğim, hep kaçanı kovalayan…
